La Vallée
Sommige onder jullie kennen me alvast van vorige schrijfsels zoals er zijn: “ Heeft sinterklaas écht een zwarte piet” of “Schijt nu een kleurboek”, maar deze keer gaat hét eens over karperen.
Voor diegene die een verslag willen lezen over 50ers en 40ers met hun bijpassende foto’s, sorry je kan nu nog stoppen met lezen. Neen, dit verslag is meer een (non)fictie over karpervrienden en ganzen die grotere keutels schijten dan ikzelf.
Wel vijf maal ben ik alles wezen checken in de garage van men grootmoeder. Hier staat namelijk al men gerief gestockeerd om Les carpes te bejagen. Ben ik niks vergeten? Waarschijnlijk wel maar meestal komt dit feit pas boven water aan het water.. De laatste keer alles nagekeken en dan kunnen we gaan rusten. Om zes uur ’s anderendaags vertrekken we richting Vendeuile.
Vrijdagmorgen
Er rest me nog één ding, namelijk: de papieren. Laat dat nu juist hetgene zijn dat ik aan de madame overlaat en ja, je raadt het al, nergens te vinden.
Heel het huis is mooi opgeruimd en dan moet ik beginnen te zoeken in een aantal dozen waarmee je volgens mij het record dominodozen kan verbreken met twee tenen in de neus. Onbegonnen werk, het loopt zelfs zo’n vaart dat ik men vriendin moet opbellen op het werk, wat dan op zich weer niet zo simpel is omdat ik haar gsm heb zien liggen in de badkamer. 1207 dan maar en ja hoor:
‘Hallo?’
‘Hej ikke eh, waar zitte die papieren!?’
‘In die zwarte doos’
‘Ja dat had ik al durven denken, dewelke??’
Je hebt alvast door dat ik er om zes uur nog niet was.. Maar mét de papieren op zak en slechts 270 km voor de boeg kwamen we ruim op tijd aan op de plaats waar we ons voor 3 nachten gingen installeren.
Vorige sessies hier leerde me dat de domein-wachter het tweede deel van zijn functiebenaming nogal letterlijk durfde op te nemen. Maar niet deze keer, terwijl we even aan het fantaseren waren om onze stokken aan een aanpalend riviertje te zetten, kwam George al van achter de gemotoriseerde poort vandaan. Na een korte voorstelling van éénieders persoon en na de faciliteiten gezien te hebben konden we beginnen uitladen.. Pff toch steeds weer een hele bedoening.
Mistig water bij aankomst
Het is toch al weer middag wanneer we aan de oversteek kunnen beginnen. Dit mag je jezelf als volgt voorstellen, drie sloebers vooraan in een boot met motor, die zichzelf moeten inhouden om niet te ‘moonen’ naar de andere vissers, en daar achteraan nog eens twee boten met materiaal. Neem deze rit maal twee en al het materiaal is op de plaats. Guy en Kriss zullen dit weekend samen vertoeven op een tamelijk groot eiland. Dit vinden ze super daar ze al eens graag ‘lepeltje lepeltje’ liggen met elkaar, al hadden ze nu beiden een tent op staan (voorlopig althans) Ikzelf had gekozen voor een kleinere eilandstek en beschouw klein hier maar als een understatement van jewelste. Ik schat drie meter op zeven? ’t Moet zoiets geweest zijn, heb het niet nagemeten.
Als laatste werd ik gedropt met materiaal en al op men stekJE. En dan zie je die kopjes gaan man. Ik voelde zelfs de boot lichtjes schudden van hun gegibber (gelach voor de ‘kezen’ onder ons). ‘Ja Gert, je hebt toch mooie vismogelijkheden’ kregen ze amper zonder te lachen over hun lippen. ‘Ja, het is nog kleiner geworden tegen verleden jaar’ antwoordde ik, ‘Maar dààr ga ik men tent opstellen’ vervolgde ik, terwijl ik met men rechterwijsvinger naar een hoopje ganzen wees. Wat toen volgde was schatergelag. De volle éénentwintig vierkante meter zat onder de stront. En op het meest rechtse deel van men eilandje zat een gans of zeven lekker in het oktoberzonnetje. Wat kunnen die beesten hopen draaien?? Dus ben ik maar meteen met men peddels in actie geschoten om men verblijf strontvrij te maken.
Na de opstelling van het kampje en iets gegeten te hebben werd het visgebied uitgekamd. Nu moet ik zeggen dat ik op gebied van vismogelijkheden echt niet te klagen had. Men eilandje lag immers te midden van grotere eilanden, doorsteken en baaien. Kwam er nog bij dat ik keuze te over had op welke diepte te vissen. Niet dat je met dit laatste gegeven veel moet gaan experimenteren want op anderhalve meter water zit je hier volgens mij wel goed; wel moet er voor gezorgd worden dat je op een harde plaat zit en niet te midden van een obstakel, waarmee ik geen lelieveld bedoel, maar heuse bomen die onder water verscholen liggen. Het is en blijft hier namelijk obstakelvisserij. Na enkele plaatsjes voorzien te hebben van men ‘home made bollekes’, besloot ik een kijkje te gaan nemen op het ‘Sletteneiland’. Wanneer ik daar arriveerde zag ik Kris en Guy naakt de polonaise dansen en toen ze me inviteerde ben ik daar dan ook onmiddellijk op ingegaan. In al dat feestgedruis hoorde ik ook nog op de achtergrond de bewoners van stekken 1,2,5 en 6 joelen en applaudisseren waarmee ze toegaven onze voorstelling te waarderen. Nu ja alle gekheid op éénieders stokje..
Men kameraden waren ook reeds gesetteld en na de koffie bleek het naar de trip toeleven bij sommige personen toch wel wat zwaarder geweest dan verwacht. Komt er nog eens bij dat het hier een echt nachtwater betreft dus wat extra rust in de namiddag kan hier geheelweg geen kwaad. We zijn dan ook alledrie hardwerkende kameraden die hier kunnen genieten van hun welverdiende rust. Al moet het ook weer niet te lang gaan duren!
Vooraf reeds had ik besloten om gedurende de dagen niet te vissen en dit om verschillende reden: nachtwater, de vis kon weer de grote kom inzwemmen waar Kris viste en zo kon ik dagelijks een bezoek brengen aan men maten en ook een keer de benen strekken zonder dat men voeten het water raakten. Elke avond zorgde ik dan wel dat de lijnen goed lagen voor de zon onder ging.
21m² shit-island na de opkuis
Slechts een smalle gracht scheidt me van sletteneiland
Zaterdagmorgen:
Niks geslapen, met een wazige blik staar ik over het al even wazige water. Mistig, tof, mooi, maar niet voor den hele dag! Toch besluiten ze hierboven dat de zaterdag volledig grijs verloopt. Al werd de dag goed ingezet met het nemen van een foto van een 12.2kg schub. Tijdens de nacht had ik buiten deze schub nog eentje van 7.8kg en verspeelde ik twee vissen. Ook Guy deed het goed met een handvol vissen waarvan de zwaarste 10.2kg woog (spiegel). Kris was minder fortuinlijk en hield het bij een klein spiegeltje.
Alledrie vis, bijlange niet slecht als je weet dat er een fransman op stek één zat gedurende één week waarin hij één karper lande van 5kg. Zoals het weer, verloopt de dag grijs, ik heb weinig gerust met al die herstellingswerken van afgelopen nacht en besluit na een kort bezoek aan sletteneiland en een selfmade maaltijd een schoonheidsslaapje te doen.
Na gedroomd te hebben van ellenlange polonaises waar ook de domeinwachter aan deel nam en hij zijn lange manen liet wapperen op de golven van de zuidoostenwind schrik ik wakker van een run. Voor de gene die nog opletten, dit kan niet want ik viste er niet door de dag. Wel worden de lijnen weer klaargemaakt en naar hun plaats gevaren met de boot. Secuur te werk gaan is de boodschap. Rig moet perfect liggen, anders vang je bot, of tak.
Secuur te werk gaan is de boodschap
Voor deze nacht had ik twee nieuwe plaatsen voorzien die ik de eerste dag ook al aanvoerde. Al kreeg ik tijdens de eerste nacht op twee verschillende stokken beet, verplaatste ik toch twee van de drie lijnen. De eerste vis die ik deze nacht ving kwam van een nieuwe plaats en was meteen goed voor 14.5kg schubgeweld. Terwijl ik deze lijn opnieuw uitvaar loopt er een andere lijn af. Tja dit zijn prullen, snel haast ik me naar men ‘reuze eiland’ waar nu ongeveer alles door elkaar ligt en ik dus ook om de haverklap alles kwijt ben. Ik gooi van in de boot men net beaasde lijn richting tent en neem meteen de nog steeds heibel makende andere lijn ter hand. Yes, ik voel nog vis en wanneer ik na een kort en hevig gevecht alweer boven een schub hang realiseer ik het me, men schepnet ligt nog op shit-island. Met de molen half dicht vaar ik richting ganzentoilette en graai ik met de handen door vanalles, pff nu ben ik echt aan ’t kloten.. De 9.8kg wegende vis kan alsnog zonder kleerscheuren terug de vrijheid gegund worden. Op de plaats van de 14.5kg vis vang ik nog een 10.8 schub en op de derde lijn en tevens nieuwe spot verspeel ik één vis.
Te midden van grotere eilanden, doorsteken en baaien
14.5kg schubgeweld
Zondagmorgen
Kris is al vroeg op de stek en verteld me dat hij een blank aan zijn edele delen heeft. Eerlijk toegegeven zit hij strategisch ook niet op een denderende stek. Maar klagen of zagen is er bij ons niet meer bij. We zijn al verscheidene keren met zen drieën geweest en telkens zit er wel eens iemand wat minder of in het midden.. De tijd dat we daar over wakker liggen of elkaar scheef gaan bekijken is lang voorbij, We zijn karpervrienden en gunnen elkaar mooie vissen.
‘Waar zit de Guy’ vraag ik. ‘De Guy heeft vannacht voor vuurwerk gezorgd man’ krijg ik als antwoord. ‘Het is toch weer niet waar eh, hoeveel weegt zijn varken?’ vraag ik hem. Kris vertelt me dat ik dat vuurwerk letterlijk mag nemen en dat hij afgelopen nacht een accidentje heeft gehad. Kaarsen zijn mooi, verhelderend, geven gevoel van veiligheid, geborgenheid, strijdlust maar.. je zou ze nu en dan beter eens uitblazen. ‘Hij heeft al bij al nog geluk gehad, want gas hebben we immers altijd bij nietwaar?’ zeg ik terwijl ik Kris een tas koffie uitgiet en hem verwen met belegde broodjes. Het spek met eieren had ik zaterdagochtend immers zelf al verorberd. Nadat Guy is aangekomen worden er foto’s genomen van men schub. De Guy ziet er niet al te best uit, hij heeft weinig geslapen nadat hij getracht had om alle liefdesbrieven van Kris te verbranden daar ze van nu af aan ieder hun eigen weg wilden gaan. Nee, de werkelijke oorzaak van de’ Fire at Slut-Valley’ lag ergens anders, waarschijnlijk iets stupide.. Wanneer ik zijn imposante ‘klovers’ van handen in het oog krijg schiet ik in de lach waarbij ik al gauw geassisteerd word door Kris. Nu moet je weten dat Guy een huisje heeft gebouwd voor z’n gezin en hij zowieso al over indrukwekkende vijfvingerige aanhangsels der polsen beschikt, maar deze werden nu nog extra versierd door blaren, opgelopen bij het doven van zijn brand. ‘Guy joh, gij maakt toch altijd iets mee eh?’ Guy houd de moed erin door te stellen dat hij tijdens zijn vuurwerk, het applaus en de ooooohs en de aaaaahs komende van stek 1,2,5 en 6 wel wist te waarderen. Hij blijft dan ook een entertainer eerste klas. Hij had trouwens nog een run geforceerd de vorige avond, maar aan de andere kant van de lijn hing iets dat hem het vuur aan de schenen legde. Een fuut had zich in zijn lijn verwikkeld en trakteerde hem op wat gepik in zijn hand tijdens het losmaken van de watervogel; Terwijl we om de vier zinnen het niet kunnen laten om in de lach te schieten wordt er toch besloten ons eens te gaan opfrissen.
Toch een aanbeet door de dag?
De spaghetti is me goed bevallen en we maken ons allen klaar om de laatste nacht in te gaan. ’Gadgetman’ Kris heeft de truckendoos ook nog eens open gedaan en bevist enkele andere spots. Zijn teller staat wat aan de lage kant en haalt daarom het onderste uit de kast. Guy, een halve bedchair en slaapzak lichter, legt nog een keer zijn vlaggenschip in den aanval en ik trek me terug op ‘shit-island’.
Het licht van de volle maan zorgt er voor dat de koplampjes alvast kunnen worden opgeborgen en kaarsen zijn ook al niet nodig. Ach ja, het is er jachtseizoen, ik zou het nog bijna vergeten. Door het open zijn van de jacht is het dan ook verboden om op stekken 7 tem 11 te vissen. Wanneer ik rond 21h een paar knallen hoor denk ik dan ook meteen aan onze medejagers.. Nu, het blijft niet bij enkele knallen en het lawaai is zo heftig dat ik me er toch even voor recht zet. Wanneer ik door de bomen kijk zie een brand en nadat ik door men ogen wrijf volgt er een knal die ik voel zinderen door men hele lijf. ‘Lap, daar ligt de Guy met z’n gasfles‘ flits er even door men soms wel wat zieke hoofd. Maar die flits is nog niet uitgedoofd als ik getrakteerd op enkele kort op elkaar volgende knallen die gepaard gaan met een vuurbal. Wat is me dat hier weer, mijne vis komen wegjagen?? En deze keer geen applaus van op stekken 1,2,5 en 6?? Enkele auto’s stoppen bij de brand en even later zie ik ook een blauwe flikkerlamp door de bomen heen arriveren. Oef we zijn gered denk ik bij mezelf wanneer ik dampen van verbrand rubber in me opneem en me weer even neerleg om te checken of Kris of Guy dit ook zien of horen. Ik pleeg nog een laatste telefoon en wanneer ik meedeel dat de hulpdiensten er zijn en gsm uitzet volgt er een laatste knal. Echt jongens, volgens mij zijn daar toch wel enkele mensen zwaar gewond geraakt..
Het verdere deel van de avond en nacht verloopt veel te rustig. Het ziet er nochtans prachtig uit met het maanlicht. ’s Morgens rond een uur of 6 verspeel ik nog één vis, Guy weet nog 2 knollen te verschalken en Kris moet wederom tevreden nemen met een blank.
Een nacht waarvan we alledrie veel verwacht hadden eindigt zo in mineur. Ach, tegen een uur of negen zitten we weer samen op Sletteneiland waar we nog even nakaarten over alles en nog wat om vervolgens weer de volgeladen colonne met boten naar het vasteland te sturen.
Het zit er op. De hele handel moet weer ingeladen worden, terug naar de drukte van de mensheid, maar ook naar onze thuis waar we stuk voor stuk in de boter gevallen zijn.
Men maten
Zo jongens dit was het weer, een verslag over drie gasten in La Vallee. Mannen die elkaar al langer kennen dan vandaag of gisteren, maar die door onze schitterende hobby meer en meer naar elkaar zijn toegegroeid tot echte maten.
Ik zie hunder geire..x
Onderwerp: Domaine de La Vallée 
ma sep 29, 2008 10:39 am
), maar de laatste avond begonnen onze karpers aan hun eetfestijn. Een handvol vissen met een 13,8 kg sterke spiegel was het resultaat. (lang leve den duits 
) En wederom kon ik onuitgerust naar La Belgique.
!
